25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Όλοι σχεδόν ζήσαμε αυτά τα πολιτικά γεγονότα... αναφέρομαι στο 1989 στην πτώση του τείχους του Βερολίνου και στην υποχώρηση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού μαζί.

Το Ανατολικό Μπλόκ περιελάμβανε τα εξής κράτη, την ΕΣΣΔ που περιελάμβανε τα κράτη της Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας,  Αζερμπαϊτζάν, Αρμενίας, Γεωργίας, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενίας, Τατζικιστάν, Καζακστάν,  Κιργισίας, Μολδαβίας, Λιθουανίας, Λετονίας και Εσθονίας, αλλά υπό την αιγίδα του συμφώνου της ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ είχαν προσχωρήσει σε αυτόν τον συνασπισμό και τα κράτη της Ανατολικής Γερμανίας, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Ουγγαρίας, Ρουμανίας, Αλβανίας, Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας, ούτε λίγο ούτε πολύ 23 κράτη με πληθυσμό πάνω από 600 εκ.

Με αφορμή λοιπόν την συμπλήρωση 25 χρόνων από την πτώση του τείχους (09-11-1989), κάνω μια περιληπτική ανάδρομη στο ιστορικό μέλλον που τους επιφύλασσε η μοίρα τους.

Την περίοδο των γεγονότων της Ουκρανίας κυκλοφόρησε μια φωτογραφία του Λένιν ο οποίος ρωτούσε τους "συντρόφους" του Ουκρανούς, αν η ζωή τώρα στον καπιταλισμό είναι καλύτερη από ότι
ήταν στον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ... (με μια δόση ειρωνείας φυσικά) 

Για τους "συντρόφους Ουκρανούς νομιζω ότι τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά, και αν πήγαν σε κάποιους τομείς, δεν πήγαν για το σύνολο του πληθυσμού, πράγμα που είδαμε να συμβαίνει σε όλες τις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Για να μην αναφερθώ στους διαμελισμούς κυρίαρχων κρατών με την υποστήριξη ΦΥΣΙΚΑ της Ε.Ε. και των ΗΠΑ.

Θυμάμαι το 1999 ως φοιτητής τότε στην Σόφια της Βουλγαρίας, έζησα ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ιστορίας ενός κράτους.
Μιλάω για την ανατίναξη (στην κυριολεξία) του μαυσωλείου του Ντημιτρώφ, έζησα την βίαιη επιθυμία ενός λαού να θέλει με κάθε τρόπο να διαγράψει ολόκληρα κομμάτια της ιστορίας του νομίζοντας πως έτσι θα την άλλαζε (η χρηματοδότηση για την αγορά της δυναμίτιδας που χρειάστηκε, ήταν δωρεά του συντηρητικού κόμματος της Βουλγαρίας)

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά λίγο πολύ σε όλους μας, αν και η Βουλγαρία έγινε μέλος της ΕΕ από το 2007 παραμένει στις τελευταίες θέσης σε όλους του δείκτες.


Η Ευρώπη και η Δύση γενικά, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τους λαούς αυτών των χωρών. Ο ΜΟΝΟΣ  στόχος της παγκόσμιας προπαγάνδας που προωθούσε από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, κατά του δικαιότερου συστήματος που υπήρξε ποτέ για τον άνθρωπο, ήταν η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων αυτών των κρατών το εργατικό τους δυναμικό και η γεωστρατηγική τους θέση απέναντι σε μια χώρα που την έχρησε φόβητρο της Δύσης.

Προφανώς ήθελε, και ακόμη θέλει την εξάλειψη κάθε έννοιας σοσιαλισμού από τις σκέψεις ή τις βλέψεις των λαών γενικά, αυτό δεν ΑΛΛΑΞΕ με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ούτε θα πάψει και ποτέ! 

  ....Αλήθεια, μήπως έγινε η δική μας ζωή καλύτερη στον ήδη υπάρχοντα καπιταλισμό που ζούσαμε και ζούμε μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου;

Μια γενική και "επιφανειακή" ματιά στα γεγονότα, θα μας επέτρεπε να διατηρούμε πάρα πολλές αμφιβολίες για την υποτιθεμένη καλυτέρευση της ζωής μας μετά το 1989, αποτέλεσμα όλων αυτών των αλληλουχιών που συνέβησαν από τότε ως σήμερα, είναι και η δική μας κατάσταση, έχουν έρθει τα πάνω κάτω μέσα σε 5 χρόνια με την βάναυση επίθεση που δέχθηκαν τα εργασιακά μας δικαιώματα πρωτεύοντα και δευτερεύοντα, οι δυνάμεις παραγωγής καταστρέφονται μέρα με την μέρα, τα ισοζύγια αλλάζουν, χώρες βυθίζονται όλο και βαθύτερα σε ένα αέναο χρέος, τα μονοπώλια έχουν κυριεύσει κάθε σημείο του πλανήτη, το τραπεζικό σύστημα είναι ισχυρότερο από ποτέ, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε χώρες έχουν πολλαπλασιαστεί και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον που η οικονομία έχει διπλασιάσει το παγκόσμιο ΑΕΠ  τα τελευταία δέκα χρόνια.

Εν κατακλείδι το τείχος του Βερολίνου δεν ΧΩΡΙΖΕ λαούς, αλλά τους προστάτευε ως ο προμαχώνας ενός διαφορετικού κόσμου που η ύπαρξή του έδινε το δικαίωμα μιας καλύτερης ζωής ακόμη και σε εμάς που δεν ήμασταν κοινωνοί του. 

 Καλή σας διασκέδαση...