29/11/14

Οι Ξένοι...



Ήταν Φλεβάρης του '90 που η Μιρέλα και ο Χρήστος ήρθαν στην Λιβαδειά από την Αλβανία.  Νέα παιδιά τότε γύρω στα 28  δίχως τίποτα, δίχως ψυχή, σε έναν τόπο βέβαια που μιλούσε την πατρική τους γλώσσα. 
Ο Χρήστος ήταν μουσικός στην φιλαρμονική των Τιράνων  η Μιρέλα δασκάλα, τίμια παιδιά. Η γειτονιά πρόθυμη να τους βρει ένα χαμόσπιτο, κάπου να βάλουν το κεφάλι τους, καμιά κατσαρόλα καμιά κουβέρτα, μια παλιόσομπα... μιας και όλοι είχαν ζήσει φτώχιες...


Εψαχναν και δούλευαν σε ότι έβρισκαν μπροστά τους... Λίγο στις ελιές, λίγο στο σκάλισμα στα χωράφια τους τύχαινε και κάνα μάθημα, στο πέρασμα του χρόνου ήρθαν και στέριωσαν οι άνθρωποι σε μια γειτονιά, γειτονιά κανονική όπως λέω και γω.


Η Μιρέλα που στην συνέχεια έγινε Κατερίνα, καθότι βαφτίστηκε (δεν ξέρω με η παρά την θέλησή της)  έκανε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, που τώρα στα εικοσιδύο της είναι στην Γερμανία και τελειώνει παιδοψυχολόγος. Είχε έρθει το καλοκαίρι που μας πέρασε και μου σχολίαζε το κλίμα της Γερμανίας για την Ελλάδα, το πως μας βλέπουν, και το αν θα ξαναγύριζε πίσω... μιας και η πατρίδα της είναι τούτη η χώρα (αν και δεν τα συμμερίζομαι τα περί πατρίδας). 

Οι άνθρωποι του μεροκάματου είναι πανταχού ίδιοι, με ανησυχίες  ίδιες, με ιδέες ίδιες, που καταρρίπτουν κάθε λογική συνόρων... μιας και ο ήλιος βγαίνει για όλους από την ανατολή και για να πάει στη δύση... θέλει δουλειά... 




   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΕΚΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ - ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ - ΕΥΑΝΑΓΝΩΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...