“αγάπη μου τούτοι είναι οι φασίστες που σου έλεγα..”

 

Για ευνόητους λόγους θα κρατήσουμε την ανωνυμία του μάρτυρα που ήταν παρόν ψες έξω από το οίκημα του Αποέλ, όπου του επιτέθηκαν αποελίστες, με σιδερολωστούς, σπρέυ και φορώντας τα κράνη τους.

Δείτε το τι μας είπε ο μάρτυρας των χθεσινών γεγονότων:

Δεν πίστευα ποτέ μου πως θα ζούσα τέτοια εμπειρία. Είδα τους φίλους μου και την μικρή μου αδερφή να τρέμουν και φοβήθηκα και για τον εαυτό μου. Απλά αν είχα ξανά την ευκαιρία, θα αντιδρούσα, γιατί με πληγώνει που αφήσαμε αυτούς τους “ψευτόμαγκες” να κάνουν ότι έκαναν.

Ξεκινώντας λοιπόν για την Σαββατιάτικη μας έξοδο, κατευθυνθήκαμε προς κάτω Λευκωσία, για ένα ποτό και να περάσουμε αυτή την νύχτα με φίλους και γνωστούς. Για να δείτε πως τα φέρνει η τύχη, η αδερφή μου, μου ζήτησε να την πάρω και αυτήν κάτω Λευκωσία και την πήρα μαζί μου. Που να ξέραμε τι θα μας συνέβαινε.

Γύρω στις 12:30, μεσάνυχτα πλέον, έπρεπε να περάσουμε από το οίκημα του Αποέλ, όπως κάθε φορά που πηγαίναμε κάτω Λευκωσία. Οδηγούσα εγώ, δίπλα ένας φίλος, πίσω απο τον φίλο μου ένας άλλος παρέας και πίσω μου η αδερφή μου. Στην αρχή είδαμε αυτοκίνητα σταματημένα, αλλά πολύ πίσω από τα φώτα τροχαίας. Νομίζαμε ότι ήταν κανένα ατύχημα και κοντέψαμε. Και τότε είδαμε έξι άτομα με κράνη να ανοίγουν ένα-ένα τα αυτοκίνητα. Αμέσως κατάλαβα πως ήταν αποελίστες, ή του Ελάμ. Τους είπα ψύχραιμα, μην τους δείξετε πως τους φοβόμαστε, γιατί θα έφταναν και στο δικό μας αυτοκίνητο, και έπρεπε με κάποιο τρόπο να τους ξεφύγουμε.

Δεν μπορούσα να φύγω με το αυτοκίνητο έτσι ώστε να μην έρθω σε επαφή μαζί τους λόγω του ότι μπροστά μου είχε άλλα αυτοκίνητα που υπέστηκαν ήδη επίθεση από αυτούς. Αμέσως ήρθαν εκεί κοντά μας. Στα παράθυρα του οδηγού και του συνοδηγού. Φορούσαν κράνη και κρατούσαν “σούστες”. Μου άνοιξαν την πόρτα και με ρωτούσαν αν είμαι Έλληνας ή Κυπραίος, αν είμαι αποελίστας ή Ομονοιάτης. Φοβήθηκα και τους απάντησα ναι ρε είμαι, και αυτοί επέμεναν αν είμαι Έλληνας με την απειλή του σπρέυ μες τα μάτια μου, και φώναζαν “πρέζα… φίλε μου”. Του φίλου μου του άνοιξαν και αυτού την πόρτα και του πήραν τα χέρια και τον απειλούσαν και αυτόν να δηλώσει “Ελληναράς”, πάντα με την απειλή των σπρέυ και των σιδερολοστών. Εγώ φοβόμουν για την αδερφή μου που εχει τρομοκρατηθεί και φοβόμουν να μην πάνε αυτοί, πίσω, και στο δικό της παραθυρο.

Μετά από τρία τέσσερα λεπτά μας άφησαν και συνέχισαν στα άλλα αυτοκίνητα που ερχόντουσαν. Ζήτησα από την αδερφή μου να ηρεμήσει. Ρώτησα τους φίλους μου αν είναι καλά. Σταματήσαμε στα φώτα τροχαίας, ακριβώς εκείνα του Αποέλ. Μας πήρε το κόκκινο, για να δείτε τύχη. Όμως στο διπλανό αυτοκίνητο ήταν μια νεαρή κυρία, που παρακολουθήσαμε ήδη ότι την είχαν απειλήσει και αυτήν. Ήταν τρομαγμένη και έτρεμε ολόκληρη. Αλίμονο δηλαδή, ήταν τελείως μόνη της. Της νεύαμε με τα χέρια να ηρεμήσει, δεν μπορούσαμε να κατεβούμε αφού τα “παλικάρια” ήταν λίγα μέτρα πίσω μας. Πράσινο και φύγαμε. 

Σταμάτησα, άνοιξα την πόρτα της αδερφής μου και την έσφιξα στην αγκαλιά μου. Θυμάμαι της είπα.. “αγάπη μου τούτοι είναι οι φασίστες που σου έλεγα..”.

Φοβήθηκα πάρα πολύ, τόσο για μένα, όσο και για την αδερφή μου και τους φίλους μου. Μετά από αυτό το συμβάν έχω πεισμώσει. Έχω πεισμώσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Δεν αρνήθηκα το τι είμαι, ποτέ μου, απλά έπρεπε να έρθω στα νερά τους για τους αποφύγω. Θέλω να επιστρέψω πίσω, να τους δω στα μάτια και να τους φωνάξω ότι “ΝΑΙ ΡΕ, ΕΙΜΑΙ ΚΥΠΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ”.

Καλώ τον κόσμο, τον κόσμο που θέλει να τσακκίσει τον φασισμό, γιατί τους άλλους με τις γραβάτες που τους έχουν σαν τα παιδιά τους δεν θα τους κάνουν τίποτα. 

Πρέπει να τους απομονώσουμε, όχι γιατί είναι αποελίστες, αλλά γιατί ο φασισμός που επέδειξαν πρεπει να σταματήσει. Χθες ήμουν εγώ, αύριο μπορεί να είναι κάποιος άλλος.

Στο τέλος ο φίλος, ευχαρίστησε την ιστοσελίδα μας και μας είπε να τους εκθέσουμε όλους αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους υπεράνω όλων, “πατριώτες με ψεύτικη μαγκιά”.

 Πηγη: omonoia24