O μικρός Νικόλας και τα κογιότ...

Τι ήθελε στα Εξάρχεια; 

Οι δικοί του που ήταν ;

Χασίκλας;

Αυτά  άκουσα από  έναν σάπιο γερο τον Δεκέμβρη του 08 και με είχε φτάσει σε σημείο να του ρίξω δυο γροθιές.
Τι αρχίδι τον είπα, τι σκατοφασίστα, τι αναστάσεις του έριξα δεν λέγετε.

Η Αθήνα ήταν στα κάγκελα... ο κόσμος ανταριασμένος...τα νεύρα μου ....η νύχτα κείνη ήταν για όλο τον κόσμο...
νύχτα οργής... 
νύχτα ξεσπάσματος... 
νύχτα με κόκκινο φεγγάρι. 

Ξεφταλάγιασε η πολιτεία και ξαμόλησε τις ύαινες και τα κογιότ σε διμοιρίες... αλλά  τα βουβάλια χάλασαν τον κόσμο τους, τον καταναλωτικό τους κόσμο και τίποτε στο διάβα τους δεν λογάριαζαν... Οι ύαινες  λάγιασαν, κρύφτηκαν στα λαγούμια τους  περιμένοντας να ξεκόψει κάποιος από το κοπάδι και να τον αρπάξουν, ένα κοπάδι που δεν είχε ομοιομορφία, δεν ήξερε κατά που τραβούσε και τι έψαχνε...  μα όσο ήταν σε κοπάδι δεν λογάριαζε κανένα...

Και ο καιρός περνάει... περνάει.. περνάει... τα κογιότ δεν ησυχάζουν έχουν την αποστολή τους,  οι ύαινες δεν λογαριάζουν κόστος και το κοπάδι προχωράει, ολο προχωράει... λίγα ΖΩΑ παίρνουν μυρωδιά τον ντόρο και ο καιρός της άνοιξης περνάει, τα λιβάδια ξεραίνονται και οι νερόλακκοι είναι λίγοι πια...  τα βουβάλια ψοφάνε το να μετά το άλλο, ως που ο καιρός των μουσώνων να σπάσει αυτή την ξεραΐλα...



συνεχίζεται..