Τα δοκάρια στο γρασίδι ας σου πέσουν στο κεφάλι μήπως συνέλθεις.

Ο υπέρτατος τραγουδιστής,τραγουδοποιός Μπάμπης Στόκας... αυτή η καλλιτεχνική εξτραβαγκάντ περσόνα...με τραγούδια που έχουν στιγματίσει γενιές και γενιές ανυποψίαστων Ελλήνων μουσικής κατανάλωσης αγνής κουλτούρας...δήλωσε πως θα προτιμούσε να ζητήσει δανεικά παρά να γράψει για την Πάολα.

Άλλη μία απόδειξη πως η έντεχνοροκ(γελάμε στο ροκ σαν την Σοφία Βογιατζάκη)σκηνή της χώρας, όχι μόνο δεν έχει συναίσθηση του τι είναι, αλλά εξακολουθεί να έχει μία έπαρση,μία υπεροψία και μία αίσθηση ανωτερότητας που τους καταντά γραφικότερους και από εξωτική φωτογραφια νησιών της Πολυνησίας.... εκπέμποντας μία αισθητική χειρότερη και από σκυλάδικο της Εθνικής Οδού.

Ομολογουμένως, η όλη φάση με αυτό το συνάφι που εξελίχθηκε ή βρήκε τέλος πάντων συνέχεια στο χιπστεροσυνάφι του Μαραβέγια, της Μόνικα και της Μποφίλιου, έχει απίστευτο χαβαλέ και είναι πηγή έμπνευσης για ουκ ολίγα αστεία και αφορμή για κράξιμο.

Το μόνο θλιβερό σε όλο αυτό είναι πως η Ελλάδα, μία χώρα που ΠΑΝΤΑ έβγαζε σπουδαίους μουσικούς σε όλα τα είδη της μουσικής,έβγαζε προς τα έξω σαν αντίβαρο της λαϊκοποπ μουσικής, κάτι τύπους σαν τον Στόκα που το μόνο που παρήγαγαν ήταν θλιβερά τραγουδάκια εύκολης κατανάλωσης χωρίς ουσία,ψυχή και οποιοδήποτε συναίσθημα που έκαναν τέχνη την ακατάσχετη κλάψα τυλιγμένη σε έναν ψευτοδιανοουμενέ μανδύα,καλλιτεχνική ''κουλτούρα να φύγουμε'' έκφραση και τόνους υπεροψίας στο στυλ εκτός σκηνής.

Την ίδια ώρα οι πραγματικά άξιοι μουσικοί της χώρας αυτής είτε μεταναστεύουν,είτε υποχρεώνονται σε ''δουλειές γραφείου'' για να βγάλουν τα προς το ζειν μόνο και μόνο για να κάνει ο κάθε Στοκας ένα reunion όποτε θέλει για να βάζει κανα φράγκο στην τσέπη και να πλασάρεται ως το απαύγασμα της Τέχνης.

Τα δοκάρια στο γρασίδι ας σου πέσουν στο κεφάλι μήπως συνέλθεις.