Κείμενο, Φωτογραφίες: Διονύσης Ματιάτος
Τον Πάνο τον γνώρισα σε ένα γενέθλιο τραπέζι μιας κοινής μας φίλης, ή μάλλον τον είχα γνωρίσει κανά δυο φορές ακόμη σε κάποια πάρτυ επίσης κοινών μας φίλων, αλλά ήταν από αυτές τις γνωριμίες που επειδή τον άλλο τον βλέπεις μια φορά ανά οκτώ μήνες βιώνεις μαζί του αυτές τις ντεζαβού συστάσεις. Με τον Πάνο λοιπόν, την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε -όχι δεν συστηθήκαμε ξανά- βρήκαμε κοινό «έδαφος» συζήτησης τις συναυλίες. Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε και πολλά κοινά ακούσματα και κάπου εκεί η πορεία της συζήτησης είχε αρχίσει να φθίνει, μέχρι τη στιγμή που κάποιος από την ευρύτερη παρέα φώναξε «εεε Πάνο θυμάσαι τότε που είχαμε μπει στη συναυλία των U2 14 άτομα χωρίς να πληρώσουμε;». Ο Πάνος αρχικά χαμογέλασε κάπως αμήχανα, όπως ένα παιδί που οι γονείς του μόλις το είχαν παινέψει μπροστά στο θείο του για τις επιδόσεις του στο μπάσκετ. Και τότε ακούστηκε μια άλλη φωνή από το τραπέζι να λέει «ναι ναι, γιατί δεν θυμάσαι και εκείνη τη φορά που είχαμε μπει σε εκείνη τη συναυλία στη Μαλακάσα τσάμπα;». Ένα αναπάντεχο ντεζαβού που με ανάγκασε να «ζυγίσω» ξανά το άτομο που είχα απέναντι μου.
Ήταν εκείνη η στιγμή που ο Πάνος αναγκάστηκε να φέρει στη επιφάνεια μια ιδιαίτερη πτυχή του χαρακτήρα του λέγοντας μου «ναι, συνήθως δεν πληρώνω στις συναυλίες, μπαίνω έτσι». Κοιτώντας τον εμφανώς απορημένος του λέω «τι δηλαδή, σε φάση με ντου», έχει συμβεί και αυτό μου αποκρίνεται, αλλά συνήθως μπαίνω στο πιο «κυριλέ». «Δηλαδή ξέρεις τους σεκιούριτι στην πόρτα;» συνεχίζω εγώ ακόμη πιο απορημένος -φαντάζομαι η όψη μου πλέον θα θύμιζε χαρακτήρα γιαπωνέζικου anime που δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του- και μου απαντάει ο Πάνος, «κάποιες φορές μπορεί να τύχει και αυτό». «Δηλαδή πως το κάνεις αυτό;» επιμένω εγώ και μου λέει με πολύ χαλαρό ύφος... κοίτα κάθε φορά είναι διαφορετική, απλά πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Κάπου εκεί άνοιξαν τα δικά μου μάτια και σκέφτηκα ότι αυτή τη συζήτηση σίγουρα θα είχε αρκετό ενδιαφέρον. Αμέτρητες απορίες κατέκλυσαν το μυαλό μου, αλλά για να μην μετατρέψουμε τη νυχτερινή έξοδο της παρέας στο «Ενώπιος ενωπίω» με πανελίστες και κοινό, ο Πάνος συμφώνησε να συναντηθούμε κάποια άλλη στιγμή και να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση ήθελα να του κάνω αναφορικά με αυτό το ιδιαίτερο ταλέντο που είχε καλλιεργήσει. Έτσι, μερικές μέρες αργότερα η συζήτηση ξεκίνησε κάπως έτσι.
VICE: Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που μπήκες σε συναυλία χωρίς να πληρώσεις;Πάνος: Νομίζω ότι ήταν στο Ρόδον στη συναυλία των Iced Earth. Ναι, αυτή πρέπει να ήταν. Έπαιζαν δύο μέρες σερί και για τη δεύτερη μέρα είχα εισιτήριο. Εγώ όμως πήγα και την πρώτη μέρα για βόλτα εκεί και τελικά μπήκα μέσα και είδα το live χωρίς να πληρώσω. Μάλιστα, αυτό το live ηχογραφήθηκε και έγινε τριπλό CD με τίτλο «Alive in Athens».
Η τελευταία φορά που πλήρωσες μήπως ήταν η δεύτερη μέρα των Ice Earth;(γέλια) Όχι. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιο πρόσφατα σε συναυλία των Metallica και αυτό γιατί είχα πάρει μαζί τα ξαδελφάκια μου. Ξέρεις για λόγους καθαρά «οικογενειακοηθικούς» (συνεχίζουν τα γέλια). Τους Metallica όμως τους έχω δει και πιο παλιά, «δωρεάν».
Είναι θέμα οικονομικό ή ένα στοίχημα του αν μπορείς να μπεις τσάμπα σε μια συναυλία;Κοίτα τα εισιτήρια στην Ελλάδα είναι ακριβά και αυτό γιατί και οι εταιρείες «πατάνε» στα μεγάλα ονόματα που φέρνουν μια στο τόσο, οπότε παίζει μια κάποια κερδοσκοπία. Αλλά όχι, δεν μπαίνω τσάμπα στις συναυλίες για οικονομικούς λόγους. Το κάνω γιατί με εξιτάρει.
Μπορείς να μας δώσεις στο περίπου τον αριθμό των συναυλιών που έχεις παρακολουθήσει χωρίς να πληρώσεις;Πάνω από 55. Το θυμάμαι γιατί κρατάω τα εισιτήρια. Όχι τα δικά μου των άλλων που τα πετάνε (γέλια). Επίσης, έχω μπει με φωτοτυπία εισιτηρίου το οποίο στο τέλος μου το υπέγραψε και ο τραγουδιστής της μπάντας. Ακόμη και ο ίδιος όταν συνειδητοποίησε που υπέγραψε τον έπιασαν τα γέλια.
Το κάνεις και σε άλλου είδους event (π.χ. στο ποδόσφαιρο) ή μόνο σε συναυλίες;Κοίτα, για πολύ καιρό είχα εισιτήριο διαρκείας στο ποδόσφαιρο, αλλά στις συναυλίες πήγαινα και δεν πλήρωνα. Βέβαια, το ποδόσφαιρο είναι ένα εντελώς διαφορετικό concept, καθώς εκεί υπάρχει έντονο το στοιχείο της βίας και παίζεις περισσότερο με τη σωματική σου ακεραιότητα, οπότε και δεν το επιχείρησα ποτέ.
Στα μέσα μεταφοράς;Συνήθως δεν χτυπάω εισιτήριο.
Είσαι άνθρωπος που δεν αγχώνεται εύκολα;Παλιά όχι δεν αγχωνόμουν εύκολα. Τώρα βέβαια, μεγαλώνοντας έχω «βαρύνει» και αγχώνομαι περισσότερο. Έχουν σφίξει και τα πράγματα γενικότερα.
Στις μικρές ή στις μεγάλες συναυλίες μπαίνεις πιο δύσκολα;Σίγουρα στις μικρές. Για παράδειγμα στις συναυλίες στο Ο.Α.Κ.Α. μπαίνεις σχετικά εύκολα, ενώ στα μικρότερα μαγαζιά που έχουν λιγότερες πόρτες είναι σαφώς πιο δύσκολο. Παρόλα αυτά έχω μπει σχεδόν σε όλες τις μικρές live σκηνές χωρίς να πληρώσω.
Σε έχουν πιάσει ποτέ;Όχι.
Πας μόνος σου στις συναυλίες;Πιο παλιά ναι, αλλά πλέον τις περισσότερες φορές δεν είμαι μόνος μου.
Ποιους έχεις δει χωρίς να πληρώσεις;Μερικές συναυλίες που μου έρχονται στο μυαλό είναι των Anathema, Blind Guardian, Grave Digger, Motorhead, Porcupine Τree, Puressence, Suede, Yngwie Malmsteen, Metallica, Red Hot Chilli Peppers, Placebo, Maiden, Aerosmith, Depeche Mode, Bon Jovi, Roger Waters, Santana, Shakira, Madonna.
Έχεις μείνει ποτέ απ' έξω;Όχι. Δεν έχω μείνει ποτέ απ' έξω. Το χειρότερο που έχω πάθει είναι να αργήσω αρκετά να μπω και έτσι να προλάβω μόνο τα τελευταία τρία τραγούδια. Επίσης, έχω μπει και σε συναυλία που έχει μόλις ακυρωθεί (Depeche Mode) και με το που βλέπω τους πρώτους «στραβωμένους» να βγαίνουν κάνω μεταβολή και φεύγω. Μετά άκουσα ότι επειδή είχε μαζέψει πάρα πολύ κόσμο στη Μαλακάσα, αρκετοί ήταν αυτοί που «πακετώθηκαν» με τον χρόνο που χρειάστηκε για να φύγουν από εκεί λόγω μεγάλου μποτιλιαρίσματος.
Ένας από τους «πακετωμένους» εκείνης της βραδιάς ήμουν και εγώ. Πάντως, πολλοί που θα μας διαβάζουν θα αναρωτιούνται πως καταφέρνεις και μπαίνεις χωρίς να πληρώσεις κάθε φορά. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μέθοδος;Όχι. Αυτό είναι κάτι πολύ ζωντανό που αλλάζει συνεχώς και δεν σημαίνει ότι επειδή κατάφερες την προηγούμενη φορά να μπεις σε έναν χώρο με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, ότι θα συμβεί ξανά το ίδιο. Πρέπει να ξέρεις το venue που γίνεται η συναυλία όσο πιο καλά μπορείς. Έχει σημασία εάν είναι μεγάλο η μικρό όνομα η μπάντα, εάν είναι sold out η συναυλία, ή όχι. Όλα αυτά παίζουν ρόλο στη δύναμη των σεκιούριτι που θα προσέχει τις εισόδους του χώρου. Επίσης, θα πρέπει να ξέρεις πως οι φύλακες (σεκιουριτι) που δουλεύουν στις συναυλίες δεν θέλουν να πάθει κανείς κάτι κακό, όποτε και αυτό παίζει το ρόλο του, ενώ παράλληλα τους τιμάει. Δηλαδή, αν καταφέρεις και σκαρφαλώσεις το τοιχάκι δεν θα τρέξουν να σε κυνηγήσουν, κάτι που θα μπορούσε να σε αγχώσει και να έχει ως αποτέλεσμα κάποιο ατύχημα. Άλλη περίπτωση είναι να μπεις με κάποιον αργοπορημένο μέσα που έχει εισιτήριο, του τύπου δύο με ένα εισιτήριο. Όλα παίζουν, απλά πρέπει να αντιλαμβάνεσαι καλά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η φάση στις συναυλίες και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Τι πιστεύεις μπορεί να σκέφτεται κάποιος μουσικός που διαβάζει αυτή τη στιγμή τη συνέντευξη αυτή.
Σίγουρα δεν θα του αρέσει, ειδικά εάν το δει από την οικονομική πλευρά. Από την άλλη υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που καταλαβαίνουν αυτή την μερίδα ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που στο Λυκαβητό για παράδειγμα οι μπάντες χαιρετάνε και τον κόσμο που κάθετε στα βράχια που τους βλέπει δωρεάν, γιατί είναι και αυτοί ένα μέρος των fans τους. Αυτό βέβαια είναι κάτι που ισχύει κυρίως για τους ξένους καλλιτέχνες.
Η επόμενη συναυλία που θα μπεις «δωρεάν»;Πρέπει να κοιτάξω. Με πιάνετε ανοργάνωτο.
ΠΗΓΗ: vice.com
Τον Πάνο τον γνώρισα σε ένα γενέθλιο τραπέζι μιας κοινής μας φίλης, ή μάλλον τον είχα γνωρίσει κανά δυο φορές ακόμη σε κάποια πάρτυ επίσης κοινών μας φίλων, αλλά ήταν από αυτές τις γνωριμίες που επειδή τον άλλο τον βλέπεις μια φορά ανά οκτώ μήνες βιώνεις μαζί του αυτές τις ντεζαβού συστάσεις. Με τον Πάνο λοιπόν, την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε -όχι δεν συστηθήκαμε ξανά- βρήκαμε κοινό «έδαφος» συζήτησης τις συναυλίες. Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε και πολλά κοινά ακούσματα και κάπου εκεί η πορεία της συζήτησης είχε αρχίσει να φθίνει, μέχρι τη στιγμή που κάποιος από την ευρύτερη παρέα φώναξε «εεε Πάνο θυμάσαι τότε που είχαμε μπει στη συναυλία των U2 14 άτομα χωρίς να πληρώσουμε;». Ο Πάνος αρχικά χαμογέλασε κάπως αμήχανα, όπως ένα παιδί που οι γονείς του μόλις το είχαν παινέψει μπροστά στο θείο του για τις επιδόσεις του στο μπάσκετ. Και τότε ακούστηκε μια άλλη φωνή από το τραπέζι να λέει «ναι ναι, γιατί δεν θυμάσαι και εκείνη τη φορά που είχαμε μπει σε εκείνη τη συναυλία στη Μαλακάσα τσάμπα;». Ένα αναπάντεχο ντεζαβού που με ανάγκασε να «ζυγίσω» ξανά το άτομο που είχα απέναντι μου.
Ήταν εκείνη η στιγμή που ο Πάνος αναγκάστηκε να φέρει στη επιφάνεια μια ιδιαίτερη πτυχή του χαρακτήρα του λέγοντας μου «ναι, συνήθως δεν πληρώνω στις συναυλίες, μπαίνω έτσι». Κοιτώντας τον εμφανώς απορημένος του λέω «τι δηλαδή, σε φάση με ντου», έχει συμβεί και αυτό μου αποκρίνεται, αλλά συνήθως μπαίνω στο πιο «κυριλέ». «Δηλαδή ξέρεις τους σεκιούριτι στην πόρτα;» συνεχίζω εγώ ακόμη πιο απορημένος -φαντάζομαι η όψη μου πλέον θα θύμιζε χαρακτήρα γιαπωνέζικου anime που δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του- και μου απαντάει ο Πάνος, «κάποιες φορές μπορεί να τύχει και αυτό». «Δηλαδή πως το κάνεις αυτό;» επιμένω εγώ και μου λέει με πολύ χαλαρό ύφος... κοίτα κάθε φορά είναι διαφορετική, απλά πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Κάπου εκεί άνοιξαν τα δικά μου μάτια και σκέφτηκα ότι αυτή τη συζήτηση σίγουρα θα είχε αρκετό ενδιαφέρον. Αμέτρητες απορίες κατέκλυσαν το μυαλό μου, αλλά για να μην μετατρέψουμε τη νυχτερινή έξοδο της παρέας στο «Ενώπιος ενωπίω» με πανελίστες και κοινό, ο Πάνος συμφώνησε να συναντηθούμε κάποια άλλη στιγμή και να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση ήθελα να του κάνω αναφορικά με αυτό το ιδιαίτερο ταλέντο που είχε καλλιεργήσει. Έτσι, μερικές μέρες αργότερα η συζήτηση ξεκίνησε κάπως έτσι.
VICE: Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που μπήκες σε συναυλία χωρίς να πληρώσεις;Πάνος: Νομίζω ότι ήταν στο Ρόδον στη συναυλία των Iced Earth. Ναι, αυτή πρέπει να ήταν. Έπαιζαν δύο μέρες σερί και για τη δεύτερη μέρα είχα εισιτήριο. Εγώ όμως πήγα και την πρώτη μέρα για βόλτα εκεί και τελικά μπήκα μέσα και είδα το live χωρίς να πληρώσω. Μάλιστα, αυτό το live ηχογραφήθηκε και έγινε τριπλό CD με τίτλο «Alive in Athens».
Η τελευταία φορά που πλήρωσες μήπως ήταν η δεύτερη μέρα των Ice Earth;(γέλια) Όχι. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιο πρόσφατα σε συναυλία των Metallica και αυτό γιατί είχα πάρει μαζί τα ξαδελφάκια μου. Ξέρεις για λόγους καθαρά «οικογενειακοηθικούς» (συνεχίζουν τα γέλια). Τους Metallica όμως τους έχω δει και πιο παλιά, «δωρεάν».
Είναι θέμα οικονομικό ή ένα στοίχημα του αν μπορείς να μπεις τσάμπα σε μια συναυλία;Κοίτα τα εισιτήρια στην Ελλάδα είναι ακριβά και αυτό γιατί και οι εταιρείες «πατάνε» στα μεγάλα ονόματα που φέρνουν μια στο τόσο, οπότε παίζει μια κάποια κερδοσκοπία. Αλλά όχι, δεν μπαίνω τσάμπα στις συναυλίες για οικονομικούς λόγους. Το κάνω γιατί με εξιτάρει.
Μπορείς να μας δώσεις στο περίπου τον αριθμό των συναυλιών που έχεις παρακολουθήσει χωρίς να πληρώσεις;Πάνω από 55. Το θυμάμαι γιατί κρατάω τα εισιτήρια. Όχι τα δικά μου των άλλων που τα πετάνε (γέλια). Επίσης, έχω μπει με φωτοτυπία εισιτηρίου το οποίο στο τέλος μου το υπέγραψε και ο τραγουδιστής της μπάντας. Ακόμη και ο ίδιος όταν συνειδητοποίησε που υπέγραψε τον έπιασαν τα γέλια.
Πότε κατάλαβες ότι μπορείς να το κάνεις αυτό πιο συστηματικά;Νομίζω
όταν αντιλήφθηκα το υψηλό ποσοστό επιτυχίας που είχα από τα πρώτα
κιόλας χρόνια, αλλά και από τις ατάκες φίλων που όταν πηγαίναμε μαζί μου
έλεγαν «καλά ρε συ πως τα καταφέρνεις κάθε φορά;». Έχω μπει ακόμη και
με την κοπέλα μου σε συναυλία γιατί δεν με πίστευε ότι μπορώ να το κάνω.
Το κάνεις και σε άλλου είδους event (π.χ. στο ποδόσφαιρο) ή μόνο σε συναυλίες;Κοίτα, για πολύ καιρό είχα εισιτήριο διαρκείας στο ποδόσφαιρο, αλλά στις συναυλίες πήγαινα και δεν πλήρωνα. Βέβαια, το ποδόσφαιρο είναι ένα εντελώς διαφορετικό concept, καθώς εκεί υπάρχει έντονο το στοιχείο της βίας και παίζεις περισσότερο με τη σωματική σου ακεραιότητα, οπότε και δεν το επιχείρησα ποτέ.
Στα μέσα μεταφοράς;Συνήθως δεν χτυπάω εισιτήριο.
Είσαι άνθρωπος που δεν αγχώνεται εύκολα;Παλιά όχι δεν αγχωνόμουν εύκολα. Τώρα βέβαια, μεγαλώνοντας έχω «βαρύνει» και αγχώνομαι περισσότερο. Έχουν σφίξει και τα πράγματα γενικότερα.
Στις μικρές ή στις μεγάλες συναυλίες μπαίνεις πιο δύσκολα;Σίγουρα στις μικρές. Για παράδειγμα στις συναυλίες στο Ο.Α.Κ.Α. μπαίνεις σχετικά εύκολα, ενώ στα μικρότερα μαγαζιά που έχουν λιγότερες πόρτες είναι σαφώς πιο δύσκολο. Παρόλα αυτά έχω μπει σχεδόν σε όλες τις μικρές live σκηνές χωρίς να πληρώσω.
Δεν μπαίνω τσάμπα στις συναυλίες για οικονομικούς λόγους. Το κάνω γιατί με εξιτάρει
Είναι επικίνδυνο αυτό που κάνεις;Ναι
μπορεί να γίνει και γι' αυτό δεν θα παρότρυνα κανέναν να το κάνει. Για
παράδειγμα στο Λυκαβηττό στα «βραχάκια» που λένε και ειδικά σε αυτά που
είναι πιο ψηλά, υπάρχει ένας βαθμός επικινδυνότητας. Γενικότερα, το
σκαρφάλωμα είναι η τελευταία μου επιλογή γιατί δεν το έχω και πολύ με τα
ύψη.Σε έχουν πιάσει ποτέ;Όχι.
Πας μόνος σου στις συναυλίες;Πιο παλιά ναι, αλλά πλέον τις περισσότερες φορές δεν είμαι μόνος μου.
Μπορείς να θυμηθείς μερικές από τις πιο έντονες στιγμές που έχεις ζήσει προσπαθώντας να μπεις μέσα σε κάποια συναυλία;Σίγουρα
στους U2 στο ΟΑΚΑ γιατί είχαμε καταφέρει να μπούμε 14 άτομα παρέα.
Επίσης, όσες φορές έχω αναγκαστεί να τρέξω για να μην είμαι αυτός που θα
πιάσει ο σεκιουριτάς, ώστε να δείξει ότι έπιασε κάποιον. Επίσης, ένα
ευχάριστο που μπορώ να θυμηθώ είναι στη συναυλία των Aerosmith στο
Καραϊσκάκη, όπου καθώς προσπαθούσαμε να μπούμε μέσα με έναν φίλο, αυτός
γνώρισε τη μέλλουσα γυναίκα του!
Ποιους έχεις δει χωρίς να πληρώσεις;Μερικές συναυλίες που μου έρχονται στο μυαλό είναι των Anathema, Blind Guardian, Grave Digger, Motorhead, Porcupine Τree, Puressence, Suede, Yngwie Malmsteen, Metallica, Red Hot Chilli Peppers, Placebo, Maiden, Aerosmith, Depeche Mode, Bon Jovi, Roger Waters, Santana, Shakira, Madonna.
Έχεις μείνει ποτέ απ' έξω;Όχι. Δεν έχω μείνει ποτέ απ' έξω. Το χειρότερο που έχω πάθει είναι να αργήσω αρκετά να μπω και έτσι να προλάβω μόνο τα τελευταία τρία τραγούδια. Επίσης, έχω μπει και σε συναυλία που έχει μόλις ακυρωθεί (Depeche Mode) και με το που βλέπω τους πρώτους «στραβωμένους» να βγαίνουν κάνω μεταβολή και φεύγω. Μετά άκουσα ότι επειδή είχε μαζέψει πάρα πολύ κόσμο στη Μαλακάσα, αρκετοί ήταν αυτοί που «πακετώθηκαν» με τον χρόνο που χρειάστηκε για να φύγουν από εκεί λόγω μεγάλου μποτιλιαρίσματος.
Ένας από τους «πακετωμένους» εκείνης της βραδιάς ήμουν και εγώ. Πάντως, πολλοί που θα μας διαβάζουν θα αναρωτιούνται πως καταφέρνεις και μπαίνεις χωρίς να πληρώσεις κάθε φορά. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μέθοδος;Όχι. Αυτό είναι κάτι πολύ ζωντανό που αλλάζει συνεχώς και δεν σημαίνει ότι επειδή κατάφερες την προηγούμενη φορά να μπεις σε έναν χώρο με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, ότι θα συμβεί ξανά το ίδιο. Πρέπει να ξέρεις το venue που γίνεται η συναυλία όσο πιο καλά μπορείς. Έχει σημασία εάν είναι μεγάλο η μικρό όνομα η μπάντα, εάν είναι sold out η συναυλία, ή όχι. Όλα αυτά παίζουν ρόλο στη δύναμη των σεκιούριτι που θα προσέχει τις εισόδους του χώρου. Επίσης, θα πρέπει να ξέρεις πως οι φύλακες (σεκιουριτι) που δουλεύουν στις συναυλίες δεν θέλουν να πάθει κανείς κάτι κακό, όποτε και αυτό παίζει το ρόλο του, ενώ παράλληλα τους τιμάει. Δηλαδή, αν καταφέρεις και σκαρφαλώσεις το τοιχάκι δεν θα τρέξουν να σε κυνηγήσουν, κάτι που θα μπορούσε να σε αγχώσει και να έχει ως αποτέλεσμα κάποιο ατύχημα. Άλλη περίπτωση είναι να μπεις με κάποιον αργοπορημένο μέσα που έχει εισιτήριο, του τύπου δύο με ένα εισιτήριο. Όλα παίζουν, απλά πρέπει να αντιλαμβάνεσαι καλά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η φάση στις συναυλίες και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Τι πιστεύεις μπορεί να σκέφτεται κάποιος μουσικός που διαβάζει αυτή τη στιγμή τη συνέντευξη αυτή.
Σίγουρα δεν θα του αρέσει, ειδικά εάν το δει από την οικονομική πλευρά. Από την άλλη υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που καταλαβαίνουν αυτή την μερίδα ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που στο Λυκαβητό για παράδειγμα οι μπάντες χαιρετάνε και τον κόσμο που κάθετε στα βράχια που τους βλέπει δωρεάν, γιατί είναι και αυτοί ένα μέρος των fans τους. Αυτό βέβαια είναι κάτι που ισχύει κυρίως για τους ξένους καλλιτέχνες.
Η επόμενη συναυλία που θα μπεις «δωρεάν»;Πρέπει να κοιτάξω. Με πιάνετε ανοργάνωτο.
ΠΗΓΗ: vice.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΕΚΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ - ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ - ΕΥΑΝΑΓΝΩΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ