Μη σώσει και ξαναρχίσει.

Αναβολή λοιπόν στο πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα.

Αν ήθελε κανείς να περιγράψει αυτό που λέμε στρουθοκαμηλισμό, θα έβρισκε ένα εξαιρετικό παράδειγμα στον τρόπο που ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τον βούρκο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Βαράμε μία αναβολή και μετά φτου και πάλι από την αρχή. Μοιάζει περίπου σαν την επίκληση στην δημοκρατία που κάνουν οι πολιτικοί ενώ προηγουμένως έχουν ασελγήσει πάνω της δεκάδες φορές. 

Εξυγίανση του αθλητισμού. Πόσες φορές το ακούσαμε...

Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. ΚΑΜΙΑ κυβέρνηση, ΠΟΤΕ δε θέλησε να λύσει αυτό το πρόβλημα στην Ελλάδα. 
Και εδώ υπάρχει ένα λεπτό ζήτημα. Η λύση του προβλήματος της βίας δε συνεπάγεται ντε και καλά λύση των αιτιών που την προκαλούν.

Διότι οι αιτίες είναι... κοινωνικές,οικονομικές, ελλείμματος παιδείας και άλλων παθογενειών που έχουν απαριθμηθεί από παρεάκια συνταξιούχων στα καφενεία μέχρι μικρά παιδάκια.

Η λύση στις αιτίες θα πάρει χρόνια και μάλιστα αρκετά.

Κι όταν πάψουν πια να υπάρχουν στρατοί με προσκυνητές μεγαλοπροέδρων, επαγγελματίες οπαδοί, χούλιγκαν δημοσιογράφοι με φανατικό κοινό, παράγκες στο παρασκήνιο, ''υπέροχοι λαοί'' που διψούν για ''αίμα'' αντιπάλου, ακριβώς επειδή θα μας ενοχλεί σε βαθμό ανυπόφορο όλο αυτό το σκηνικό και επειδή το κράτος δε θα έχει αφήσει περιθώρια για κάτι τέτοιο και δε θα το επιτρέπει η αθλητική μας κουλτούρα, τότε ίσως μπορούμε να μιλάμε για λύση του προβλήματος και των αιτιών μαζί. 

Ουτοπία; 

Σαφώς.

Ως τότε όμως το μόνο που απομένει για να μην θρηνήσουν κάποιοι τα παιδιά τους και να εξασφαλιστεί ένας ας το πούμε στοιχειώδης πολιτισμός, είναι η τήρηση των νόμων. Να διαχωριστεί η αιτία από το αποτέλεσμα έστω και μες τον χώρο των γηπέδων. Αλλά όχι, δύσκολα θα συμβεί. Είναι όμως το αυτονόητο. Η αναβολή των αγώνων δεν είναι η τήρηση των νόμων. Είναι η απόλυτη άρνηση της τήρησης τους,η δειλία αντιμετώπισης του προβλήματος,η στάση προσοχής απέναντι στους μαφιόζους προέδρους,οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται καν για ένα στοιχειώδες περιτύλιγμα του σάπιου προϊόντος που εμπορεύονται. Γιατί αυτός ο ''αθλητισμός'' είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής αστικής δημοκρατίας στο οποίο επιχειρηματίες,πολιτικοί, διάφοροι μεσάζοντες και καιροσκόποι γίνονται ένα για να ενισχύσουν το δικό τους σύστημα αξιών εις βάρος του φίλαθλου κοινού.

Μη σώσει και ξαναρχίσει.Όχι τίποτε άλλο,θα πιάσουμε τα αυτονόητα πάλι απ'την αρχή.