ΕΙΜΑΣΤΕ οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ μας

Η (ακατ)ανόητη απόφαση Τσίπρα να επιλέξει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Παυλόπουλο προσέφερε άφθονο πεδίο για ποικίλα σχόλια.

Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι καθαρά συμβολικός και διακοσμητικός με την παρούσα μορφή του.

Με δεδομένο ότι θα μπορούσε να εκλεγεί και με 151 ψήφους από την παρούσα Βουλή, υπήρχε δυνατότητα για μία επιλογή που αφενός θα μπορούσε σε μία ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία να εκπροσωπεί πολλά για όσους πιστεύουν στον Κοινοβουλευτισμό και στους θεσμούς του, από την άλλη να μην προκαλέσει τα σχόλια που προκάλεσε,έστω και σε ιντερνετικό-καφενειακό επίπεδο, μακριά από απογοητεύσεις για μία κυβέρνηση που θέλει να εγκαινιάσει καινούρια ήθη όπως η ίδια λέει.
 
Η επιλογή του Παυλόπουλου, του οποίου ο βίος στην πολιτική είναι γεμάτος αγκάθια (πέρα απ'το ότι προέρχεται από την κεντροδεξιά) προκαλεί ερωτηματικά γιατί το τελευταίο που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι τα τυχόν πολιτικά παιχνίδια του Σύριζα με την Καραμανλική δεξιά, αν ισχύει κάτι τέτοιο.

Αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί μεγαλύτερη απογοήτευση όμως είναι η αποδοκιμασία από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό του σκίτσου της Αυγής που απεικόνιζε τον Σόιμπλε ως ναζί.
Δεν εξετάζεται εδώ το πόσο συμφωνεί κανείς με το σκίτσο καθεαυτό.

Η σάτιρα, η κριτική απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα, ακόμη και αν εκφράζεται με αυθάδεια και ύβρη, είναι στην κρίση του ίδιου του λαού να την καταδικάσει με τρόπο όχι συντηρητικό αλλά ουσιώδη και δημοκρατικό, μακριά από πρακτικές που παραπέμπουν σε λογοκρισία,απαγόρευση, τιμωρία και νουθέτηση με συντηρητικές φόρμες σαν το μικρό παιδί που η δασκάλα του το έβαλε τιμωρία γιατί δεν ήταν καθως πρέπει.

Η δημόσια καταδίκη του σκίτσου από τον Πρωθυπουργό ο οποίος μίλησε εκ μέρους των Ελλήνων για το γεγονός ότι ''δεν τους εκφράζει'' ήταν η άτυχη στιγμή και όχι το ίδιο το σκίτσο.

Απλά, στα πλαίσια της στείρας διπλωματίας, του καθωσπρεπισμού και των εντυπώσεων, η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης δέχτηκε ένα χτύπημα το οποίο ίσως να πονάει λίγο πιο πολύ από μία αριστερή κυβέρνηση, η οποία δε θα δοκιμαστεί για την αριστεροσύνη της μόνο στα φιλολαϊκά μέτρα και στις πατριωτικές κορώνες,αλλά σε τέτοια, το ίδιο ουσιαστικά ''περιαστικά''.