ΟΙ ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΑΝΥΠΟΠΤΟΙ

                Έχοντας κουβαλήσει  ένα βουνό δίκαιο στις πλάτες του  μεταφέροντας  το βάρος μιας  ιστορίας που ίσως άκουσε αλλά δεν είχε  το θάρρος ή την δύναμη να την μετρήσει, να λογαριαστεί μαζί της,  έφτασε πλέον η ώρα να  τιμήσει αυτό που ο ίδιος ως παρατηρητής     εύκολα περιγράφει ως ένα παρελθόν γεμάτο  με ελπίδες, αγώνες και  απογοητεύσεις. 

Πρώτη φορά αριστερά ήταν και τότε που με το ΠΑΣΟΚ του  στην κυβέρνηση πήρε ο λαός την εξουσία,  αλλά την άσκησε εκείνος – όχι βέβαια ο Ανδρέας=  ο άλλος παρέα  με τους καλούς του φίλους. Κυριάρχησε η παρακμή και η διαφθορά  η διαπλοκή των συμφερόντων στη διαδρομή των χρόνων. 

Αυτές θεώρησε ότι  ήταν η αιτία που χάθηκε  η πρώτη του φορά  μαζί με την  αγνότητα που και τον ίδιο αθώωνε όταν το βράδυ σκεφτόταν  αν σε κάτι έφταιξε και τις επιλογές του απάλλασσε από την ανάληψη της οποίας ευθύνης  για κείνο τον διορισμό που επεδίωξε να φτιάξει τη ζωούλα του  κι αυτός επιτέλους.       

                

Χάθηκε η πρώτη του φορά μαζί με όλα τα άλλα. Όμως  η αριστερά ήταν  εδώ ποτέ δεν έφυγε. Ποια αριστερά; Αυτή που βλέπει στο καθρέφτη  όταν τολμάει να τον  κοιτάζει. 

Η αριστερά που αναγνωρίζει τον εαυτό της μέσα από την επιθετική απόρριψη του άλλου πόλου που  περιμένει  αιώνια την δευτέρα παρουσία. Είναι η αριστερά που πλέον  δεν περιμένει τίποτα γιατί την γέννησε και την ανάθρεψε αυτός μαζί με τα παιδιά του. 

Την αριστερά αυτή που δημιούργησε  αφού είχε χάσει την αθωότητά του  και ενώ ήξερε καλά τι είχε συμβεί τόσα χρόνια  με όλο αυτόν τον λαό  του ΠΑΣΟΚ  στην κυβέρνηση. Ο ίδιος μεγάλωσε τα παιδιά του μέσα στο παραμύθι  αυτής της άλλης νέας αριστεράς που δεν έχει όραμα,  δεν περιγράφει ένα μέλλον, ούτε πολύ περισσότερο το σχεδιάζει, αλλά προβάλλει στο μυαλό μια διαφορετική  εικόνα του παρόντος προσαρμοσμένη στις προσωπικές ανάγκες  του υποκειμένου  ώστε αυτό να   την ανακαλεί κάθε φορά που η πραγματικότητά δεν το βολεύει. 

Μια και δεν έχουμε να επιδιώξουμε τίποτα, αφού αυτό που οι άλλοι  περιμένουν είναι η δευτέρα παρουσία,  ας αρκεστούμε λοιπόν  να διευκολύνουμε το υποκείμενο να τακτοποιηθεί στο παρόν, όπως  κι αν είναι αυτό. 

Ας παράγουμε την αλλαγή μέσα από όλες εκείνες   τις εικόνες της πραγματικότητας που θα μας ευχαριστούσαν και ας παραμείνουμε εντός τους  μέχρι να πιστέψουμε ότι το παρόν ότι κι αν συμβαίνει  είναι η τουλάχιστον  γίνεται αυτό που  εμείς φανταζόμαστε. 

 Αυτή τη αριστερά των  εικόνων  του  μυαλού  είναι που παρέδωσε στα παιδιά του ο ευτυχής  ανύποπτος βέβαιος ότι πλέον το λάθος του ΠΑΣΟΚ δεν θα επαναληφθεί. Παιδιά που παραιτούνται από την δευτέρα παρουσία διαγράφοντας   το όραμα ενός μέλλοντος και παραμένοντας μέσα στην εικονική πραγματικότητα αρκούμενα  σε ένα στιγμιαίο θέλω, πρόχειρα δηλωμένο με μια ψήφο, ώστε να πιστέψουν ότι τα πάντα έχουν αλλάξει και   αν αυτό δεν έχει συμβεί τόσο το χειρότερο γι τα πάντα.

Ο ίδιος πλέον μαζί με τα παιδιά του όλοι τους ευτυχείς ανύποπτοι περήφανοι δηλώνουν χωρίς αμφιβολία και πάλι .

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

…. ύστερα κλείνεται καθένας μέσα  στις εικόνες του μυαλού του  γρήγορα γρήγορα προτού προλάβει η πραγματικότητα να προκαλέσει κάποια  διαβρωτική αμφιβολία.